ADHD po raz pierwszy zostało sklasyfikowane w drugiej połowie lat 60. W kraju zalążkiem informacji można było zaobserwować w książce traktującej o dzieciach nadpobudliwych wydanej w 1970 roku. Z końcem lat 80 w Polsce wciąż brakowało leków na ADHD i mało który lekarz interesował się tym tematem.
Kliknij i Zamów Leki Na ADHD
Obecnie leki tego rodzaju biją rekordy popularności w aptekach między innymi ze względu na fakt, iż ich skutkiem ubocznym jest utrata wagi spowodowana obniżeniem łaknienia. Obecnie statystyczna zachorowalność w danej populacji wynosi od 5 do 7% wśród dzieci. Polska jest tu przykładowym średniakiem.
Wypisanie recepty na lek ADHD powinno nastąpić po wnikliwym wywiadzie i rozpoznaniu pacjenta. Nie jest to jednak pierwsza i jedyna deska ratunku. Może się wydarzyć, iż pomimo zaburzeń w funkcjonowaniu pacjent nie cierpi na wynikające z tego dramatyczne konsekwencje. Wówczas zalecana jest kilkumiesięczna terapia. Gdy jednak pacjent ma myśli samobójcze farmakologia jest jak najbardziej odpowiednią opcją. Jednak do postawienia akuratnej i prawidłowej diagnozy zaleca się zebranie informacji z kilku źródeł – od rodziców ze szkoły oraz od samego pacjenta.
Farmakoterapia to sprawdzona i uznana metoda leczenia ADHD. Rozróżnia się dwa typy leków – psychostymulujące taki jak na przykład metylofenidat oraz nie stymulujący taki jak atomoksetyna. Ten pierwszy cieszy się większą popularnością, gdyż jego działanie widoczne jest niemal od razu. Pomimo faktu, iż działa on na stężenie dopaminy czyli hormonów szczęścia w mózgu nie działa euforyzująco przez co nie jest uzależniający. Leki tego typu są popularne na czarnym rynku nie tylko ze względu na efekty uboczny obniżający łaknienie.
Według niektórych profesorów u osób zużywających lek które nie mają ADHD występuje silna fiksacja i koncentracja na danym zadaniu od którego wówczas ciężko jest się uwolnić. Studenci oraz osoby silnie nastawione na sukces często zażywają metylofenidad z oczywistych przyczyn. Wracając do tematu diagnozy, bardzo dużo zależy od samych rodziców. Najczęściej polecani psychiatrzy to ci którzy wystawiają pozytywną diagnozę. Zmniejsza ona poczucie winy wśród rodziców dając do zrozumienia, iż zachowanie dziecka nie jest wynikiem ich działań lecz choroby, na którą oni niestety nie mają wpływu.
Nierzadko nadpobudliwe zachowanie może być efektem przemocy domowej, a lekarz który to zdiagnozuje i założy rodzinie niebieską kartę nie jest popularny. Taki lekarz nie otrzyma od rodzica dobrej opinii. Obecnie w polskich szkołach ADHD w większości przypadków nie jest właściwie uwzględniany. Dzieci z tym schorzeniem powinny mieć możliwość nauki w klasach specjalnych lub integracyjnych. Obecnie prawo jednak na to nie zezwala. W idealnym świecie program nauczania powinien być dostosowany do ucznia a nie na odwrót. No bo na przykład młody pacjent z myślami samobójczymi i zaległościami w nauce tak naprawdę nie ma szans na nadrobienie materiału nawet po skutecznie przebytej terapii.